Γεννήθηκε την 17η Δεκεμβρίου του 1872 στην Piacenza της Ιταλίας, περίπου 40 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του Μιλάνο. Η μητέρα του λεγόταν Anna Pavesi και ο πατέρας του, ο Giacomo, διατηρούσε μια μικρή βιοτεχνία κεριών. Ο Giuseppe σπούδασε τοπογράφος και μέχρι το τέλος της ζωής του τον καλούσαν “Geometra Merosi”. Ήταν ένας καλός αθλητής, αγαπούσε την ποδηλασία και μάλιστα πήρε μέρος σε μερικούς ποδηλατικούς αγώνες. Γύρω στα 1875 ο Giuseppe με τη χρηματική βοήθεια των γονέων του ξεκίνησε την επειχηρηματική δραστηριότητα μαζί με το μηχανικό και φίλο του Vittorio Bassi. Σύμφωνα με τον τοπικό τύπο ο Bassi υπήρξε τεχνικός διευθυντής του εργοστασίου κατασκευής ποδηλάτων “Gladiator” στο Παρίσι για 2 χρόνια. Στις αρχές του 1897 η εταιρεία των Ingegnieri Βassi & Merosi ήταν ήδη διάσημη για την τελειότητα κατασκευής των πoδηλάτων που κατασκεύαζε υπό την ονομασία “Endless”.
Ύστερα ακολουθεί ένα ιστορικό κενό το οποίο κλείνει το 1899 οπότε και η εταιρεία “Orio & Marchand” μετακινείται από το Μιλάνο στην Πιατσέντζα. Αυτή η εταιρεία κατασκεύαζε ραπτομηχανές και μοτοσυκλέτες και ήδη δούλευε πάνω στο πρότζεκτ για το πρώτο της αυτοκίνητο το οποίο είχε αρκετές ομοιότητες με το γαλλικό Decauville. Ο Angelo Tito Anselmi σημειώνει πως ο Merosi εγκατέλειψε την εταιρεία του για να γίνει μέλος της O&M σαν δοκιμαστής. Έλαβε μέρος σε μοτοσυκλετικούς αγώνες στους οποίους οι O&M ήταν κυρίαρχες. Πολύ γρήγορα ο Μerosi έλαβε τη θεση του αρχισχεδιαστή της εταιρείας. Αυτά τα πρώτα χρόνια του νέου αιώνα συνετέλεσαν στη γέννηση της Ιταλικής αυτοκινητοβιομηχανίας.
Γύρω στο 1905 ο Merosi βρέθηκε για ένα χρόνο στη Fiat. To 1906 τοποθετήθηκε επικεφαλής του αυτοκινητιστικού τομέα της Edoardo Bianchi στο Μιλάνο. Θεωρείται πως o Merosi ήταν υπεύθυνος για όλα ή τα περισσότερα από τα πρότζεκτ των αυτοκινήτων της Bianchi, από το 1907 έως το 1909, συμπεριλαμβανομένου του πρώτου Bianchi με άξονα μετάδοσης αντί για αλυσίδα. H Bianchi τότε ήταν μια μεγάλη αυτοκινητοβιομηχανία και κάποιος θα μπορούσε να αναρωτηθεί πώς ο Merosi κατάφερε να λάβει μια τόσο σημαντική θέση τη στιγμή που ο ίδιος δεν είχε κάνει σπουδές πάνω στο αντικείμενο.
Η διάταξη βαλβίδων “L-Head” είχε αρχίσει να αντικαθιστά την “Τ-Head” στην Ιταλική αυτοκινητοβιομηχανία και ήταν ακριβώς αυτή η νέα διάταξη που χρησιμοποίησε ο Merosi για τα δύο πρώτα μοντέλα της Alfa, την 24ΗP των 4084 κ.εκ. και την 12HP των 2413 κ.εκ. Το πλαίσιο και ο κινητήρας των αυτοκινήτων αυτών ήταν συμβατικού σχεδιασμού. Επρόκειτο για τίμιες κατασκευές πολύ καλής ποιότητας και η εταιρείς θέλησε να κάνει τα αυτοκίνητά της γνωστά συμμετέχοντας σε έναν αγώνα ταχύτητας. Η επιτυχία στους αγώνες θα αργούσε λίγο να έρθει.
Ο Antonio Santoni προσελήφθη από την Darracq Italiana στις αρχές του 1909, πιθανώς σαν σχεδιαστής. Αμέσως μετά επινόησε έναν τύπο μηχανικού φυγοκεντρικού υπερσυμπιεστή για κινητήρες αυτοκινήτων. Έκανε αίτηση ευρεσιτεχνίας την 1η Ιουνίου του 1909 η οποία και κατοχυρώθηκε στις 14 Μαρτίου της επόμενης χρονιάς. Ο Santoni είχε ένα φίλο ονόματι Nino Franchini, ο οποίος το 1908 ήταν οδηγός αγώνων για την Bianchi. Το φθινόπωρο του 1909 οι Santoni και Franchini είχαν μια ιδέα για την κατασκευή ενός πολύ σταθερού αεροπλάνου. Ο Santoni έκανε τους υπολογισμούς του και ξεκίνησε να σχεδιάζει το αεροπλάνο τον Νοέμβρη. Ο διευθύνων σύμβουλος της Alfa, ο Ugo Stella, πείστηκε τόσο πολύ για την αξία του project που αμέσως έδωσε την άδεια για την κατασκευή του πρωτοτύπου. Η απόφαση έγινε με τον κινητήρα 24HP του Merosi κατα νού. Ο σχεδιασμός του έγινε πριν την επίσημη ύπαρξη της Alfa. O Stella ανέθεσε τον έναν από τους τρεις κινητήρες που κατασκευάστηκαν στο “aircraft project”. Ο κινητήρας 24HP δε στάθηκε ικανός να κινήσει αξιοπρεπώς το αεροπλάνο και τελικά στον κινητήρα του Μerosi χρησιμοποιήθηκε ο υπερσυμπιεστής του Santoni με αποτέλεσμα ο κινητήρας να αποδίδει 36 ίππους στις 1680 σ.α.λ. και δίνοντάς του την ικανότητα να πετάξει στις 17 Σεπτεμβρίου του 1910 υπό την παρουσία μεγάλων στελεχών της εταιρείας. Το αεροπλάνο απέδωσε τόσο καλά που αμέσως αγοράστηκε από μια ιταλική αεροπορική σχολή του Μιλάνο. Η διοίκηση της Άλφα αποφάσισε να επικεντρωθεί στην κατασκευή αυτοκινήτων αφήνοντας την αεροπορική πρωτοπορία σε άλλους. Ο Franchini ανεδείχθη επικεφαλής δοκιμαστής της εταιρείας και επίσης επικεφαλής οδηγός αγώνων. Ο Merosi συνέχισε ως τεχνικός διευθυντής ενώ ο Santoni έγινε επικεφαλής του σχεδιαστικού τμήματος και δεύτερος κατά ιεραρχία μετά τον Merosi αναλαμβάνοντας όλες τις ευθύνες όταν εκείνος θα απουσίαζε. Σύμφωνα με τον Giulio Ramponi, oδηγό αγώνων της Alfa, μερικές ιδέες προέρχονταν από τον Μerosi και άλλες από τον Santoni, δούλευαν ομαδικά. Η επόμενη πρόκληση για τον Μerosi ήλθε το 1912 και αφορούσε την υλοποίηση ενός μοντέλου μεγαλύτερης απόδοσης και κύρους, ενός μοντέλου που σφράγιζε τη φήμη της εταιρείας. Σχεδίασε ένα μεγαλύτερο κινητήρα τον οποίο θα τοποθετούσε στο ήδη υπάρχον πλαίσιο της 24HP. Το νέο αυτοκίνητο θα ονομαζόταν 40-60HP. Ο κινητήρας των 6082 κ.εκ. είχε 2 σειρές κάθετων βαλβίδων στην ενσωματωμένη κυλινδροκεφαλή. Λειτουργούσαν μέσω δύο εκκεντροφόρων τοποθετημένων εκατέρωθεν του αλουμινένιου στροφαλοθαλάμου και κυλιόμενων ωστηρίων, ωστικών ράβδων και ζύγωθρων.
Μια ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια ήταν η ύπαρξη δευτερεύοντος ελατηρίου μεταξύ ζυγώθρου και ωστικής ράβδου. Η διάταξη ΟHV προσέφερε τη δυνατότητα για ένα μικρότερο θάλαμο καύσης και για σχεδιασμό αυλών οι οποίοι ήταν πολύ πιο ευθείς σε σχέση με τη διάταξη L-Head. Όσον αφορά την ειδική ισχύ, ο πρώτος OHV κινητήρας του Merosi ήταν λίγο ανώτερος των L-Head. Όσον αφορά την απόλυτη ισχύ ο κινητήρας ήταν πολύ ανώτερος κάτι που συνετέλεσε ώστε η 40-60ΗP να έχει αρκετές επιτυχίες στου αγώνες.
Eπιμέλεια: ΑlfaRomeo